اختصاصی باران شمال/ گروه فرهنگی
با فرا رسیدن ایام محرم، شهر ساری رنگ و بوی دیگری به خود میگیرد؛ گویی نفسهای شهر با طنین «یا حسین» در کوچهپسکوچهها همراه میشود و دیوارهای خاموش، ناطق میگردند. فضاسازی شهری از روزهای نخست ماه محرم آغاز میشود؛ پرچمهای سیاه و سرخ، کتیبههای مزین به نام اهل بیت (ع)، و پارچههای عزا، نمادهایی از سوگ و دلدادگی مردمی هستند که هر سال با شوقی تازه به پیشواز این ایام میروند.
در قلب شهر، موکبها یکی پس از دیگری برپا میشوند. هر موکب روایتگر عشقیست موروثی، که از دل خانهها به خیابانها جاری میشود. از موکبهای ساده با یک سماور ذغالی و چند استکان چای گرفته تا ایستگاههای بزرگ صلواتی که در آنها از زائران و عزاداران با انواع نذری و خدمات فرهنگی پذیرایی میشود، همه با یک نیت برپا شدهاند: خدمت به عزای حسین.
شهروندان ساروی، پیر و جوان، زن و مرد، در کنار هم به تدارک این ایام میپردازند. حالوهوای مردم در این روزها حال و هوای دیگریست؛ چهرههایی پر از اندوه و چشمانی که بارها با شنیدن نوای مداحان خیس میشود. عزاداری در ساری تنها یک آیین مذهبی نیست، بلکه یک فرهنگ جاریست، بخشی از هویت جمعی مردمی که عشق به اهل بیت را از کودکی آموخته اند.
در خیابانهای اصلی، هیئتها با نظم خاصی حرکت میکنند. صدای سنج و طبل، اشعار سینهزنی، و نوای «لبیک یا حسین» به گوش میرسد.
شهر ساری در محرم تنها یک شهر نیست؛ یک کاروان عظیم از عاشقان است که هر گوشهاش پر از روایتها، نذرها، اشکها و پیمانهاییست که هر سال دوباره تازه میشوند. گویی همه چیز در این ایام باز معنا میگیرد؛ از سکوت شب تا شور روز، از یک جرعه آب تا یک قطره اشک.
اینجا، در این ایام، ساری شهریست غرق در محبت و ماتم، در عزا و عظمت، در خدمت و کرامت. شهری که هر سال، در محرم، دوباره متولد میشود؛ با قلبی که برای حسین میتپد.
منبع عکس: خزرنما
دیدگاهتان را بنویسید