باران شمال – در روزهای کرونایی جهان، آموزش وپژوهش تعطیل نشد و این عدم توقف با راهبرد آموزش وپژوهش مجازی، محقق شد. سال ها، آموزش های از راه دور و مجازی در کشورهای مختلف دنیا با بهره گیری از ظرفیت فنی ومخابراتی و از مسیر اینترنت و گوشی های هوشمند، مورد استفاده قرار گرفت اما کرونا، آموزش مجازی را به عنوان یک نسخه مهم، احیا کرد!

اختصاصی باران شمال به قلم مجیدقربانی –  در ایران، دو وزارت خانه آموزش و پرورش و آموزش عالی، از روزهای نخستین شیوع ویروس کروناکویید-۱۹، با استراتژی آموزش مجازی، ضمن رعایت پروتکل های ایمنی وبهداشتی، به امور جاری خود هرچند به صورت نیم بند ادامه دادند.مدارس و دانشگاه ها در منزل، جایگاه خود را پیداکردند و دانش آموزان، معلمان، دانشجویان و استادان، از بستر اپلیکیشن ها و سایت ها و بعضا شبکه های اجتماعی به ادامه آموزش مسالمت آمیز در کنار کرونا پرداختند.

اما چند سوال اساسی از دو وزیر که البته هر وزیر دیگری در این جایگاه قرار می گرفت با این سوالات و چالش ها مواجه می شد:

۱- آیا همه دانش آموزان،معلمان،دانشجویان و استادان در اقصی نقاط کشور، درشهر و روستا به رایانه یا گوشی هوشمند، دسترسی دارند؟

۲- آیا هزینه خرید بسته های اینترنت و یا هزینه خدمات اینترنتی در سرانه دانش آموز و دانشجو و استاد ومعلم، محاسبه و به ایشان پرداخت می شود؟

۳- آیا به لحاظ حقوقی، تغییر سیستم از حضوری به غیرحضوری به ویژه برای مدارس و دانشگاه های پولی، بدون رضایت مخاطبان، اشکال وارد نیست؟

۴- آیا بستر فنی و مخابراتی کشور جهت ارایه این حجم از خدمات اینترنتی در همه استان ها فراهم می باشد؟

۵- آیا برگزاری آزمون به صورت مجازی از استاندارد، کمی فاصله ندارد؟

۶- آیا استادان و معلمان برای تهیه محتویات الکترونیکی و اصولا برای استفاده از سیستم های مجازی، آموزش لازم را دیده اند؟

۷- آیا دانش آموزان و دانشجویان و خانواده ها جهت استفاده از آموزش های مجازی، آموزش های لازم را دیده اند؟

۸-آیا برای شاغلین حمل ونقل وابسته به جابجایی دانش آموزان و دانشجویان و استادان و معلمان، تدابیر خاصی اندیشیده شده است؟

در اینجا می خواهیم یک سوال از وزیر ارتباطات که به همراه همکاران خود، روزهای پرکاری را می گذراند، بپرسیم: آیا وزارت ارتباطات، بسترها وتجهیزات و نیروی انسانی لازم برای پاسخگویی به این حجم عظیم از مخاطبان و استفاده کنندگان در تمامی استان ها را دارد؟
با توجه به سوالات فوق، چند پیشنهاد هم وجود دارد:

۱- هزینه خرید بسته های اینترنت و خدمات اینترنتی، در یک زمان مناسب از طریق دولت یا دو وزارت خانه به معلمان،استادان،دانشجویان و دانش آموزان داده شود و یا به اندازه مشخصی، خدمات رایگان اینترنت به این افراد، داده شود.

۲- به شاغلین حمل ونقل در حوزه مدارس و دانشگاه ها، وام قرض الحسنه از سوی دولت داده شود.

۳- به دانش آموزان و به ویژه دانشجویان، حق انتخاب ادامه به روش مجازی، داده شود.

۴- برای شرایط مشابه در سال های آینده، از هم اکنون برنامه و بسته جامعی برای آموزش های مجازی در شرایط اضطراری توسط دو وزارت خانه تدوین گردد.امیدواریم همانند برخی کشورهای آسیای شرقی و اروپایی، آموزش های مجازی به صورت ضابطه مند و استاندارد در سیستم آموزش کشور مورد بهره برداری قرار گیرد.