باران شمال – برای خرید اقلام ضروری، چاره ای جز خروج از خانه و رفتن به فروشگاه نداشتم. ماسک زدم و دستکش ها را به دستم کردم. البته یک ضدعفونی کننده مخصوص هم به دستم زدم که هنوز از قیمت خریدش، شگفت زده ام! قبل از روشن کردن ماشین، فرمان و دنده و درب ها را ضدعفونی کردم. به سمت یک فروشگاه بزرگ در ساری راه افتادم.

اختصاصی باران شمال فرشته عالی – ماشین را در صدها متری فروشگاه پارک کردم. دوباره دستکش ها و ماسک را چک کردم. وارد محوطه فروشگاه شدم و با وسواس خاصی، چرخ مخصوص حمل خرید را برداشتم. وارد فروشگاه شدم. خیلی شلوغ بود. کارکنان فروشگاه، ماسک و دستکش داشتند اما تا دلت بخواهد آدم بدون دستکش و ماسک دیدم. با خودم گفتم که اینجا کجاست؟ اینها کی هستند؟

شاید دارم خواب می بینم! اما واقعیت داشت. خریدم را زود تمام کردم و به سرعت به سمت خروجی رفتم.موقع محاسبه قیمت اجناس، از کارکنان اونجا پرسیدم که بهترنبود که ضدعفونی کننده دم در ورودی می گذاشتید یا بهتر نبود که حداقل دستکش یک بار مصرف دم در می گذاشتید و ورود افراد بدون ماسک و دستکش را ممنوع می کردید. به آرامی گفت: “هیس! پیش پای شما سر این موضوع در فروشگاه دعوا شد و مامور آمد!”. از تعجب دهانم باز ماند. تذکر به رعایت توصیه های بهداشتی یک نوع امربه معروف و نهی از منکر است. اما من هم با کمی ناراحتی از فروشگاه بزرگ ساری خارج شدم.

چرا مازندران، وضعیت خوبی ندارد؟ چون خودمان هم مقصریم. ورود مسافران و عدم رعایت توسط خودمان، هردو در کنار هم، دو عامل اصلی آمار بالای مبتلایان است. نظارت و بازرسی بر فروشگاه ها را بیشتر کنیم. محدودیت تردد در شهر را بیشتر کنیم. محدودیت فعالیت در مراکز تجمع را بیشتر کنیم. ورودی استان را با دقت بیشتری نظارت کنیم.

به دستور دادستان مازندران در عدم پذیرش مسافران گوش کنیم. به توصیه استاندار مازندران جهت “درخانه ماندن”، عمل کنیم. به ابلاغیه عدم فعالیت رستوران ها و قهوه خانه ها گوش بدیم.اگر رعایت نکنیم، هر روز با حسرت به کم شدن آمار مبتلایان به سایر استان ها نگاه خواهیم کرد! شاگرد تنبل کلاس نباشیم! با یک عزم جدی، کار را تمام کنیم.