چرا مازندران عقب ماند؟!

حدود سه ماه از ابلاغ سیاست‌های کلی برنامه هفتم توسعه می گذرد و از آنجا که برنامه ها و سیاست های نظام برای دولت سیزدهم اهمیت فراوانی دارد انتظار می رفت تاکنون اقدامات اولیه تهیه و تدوین راهبردهای توسعه‌ای استان صورت می پذیرفت.

گروه رسانه ای کرانه و باران شمال – متاسفانه علیرغم همه تلاش های نمایندگان دولت در استان در حوزه برنامه هفتم توسعه تنها چند اظهار نظر کلی و توصیه ای را شاهد بوده ایم و هنوز از ورود به مرحله عمل خبری نیست.

این در حالی است که بر اساس شواهد موجود، مازندران در اجرا و تحقق برنامه ششم توسعه نیز چندان موفق عمل نکرده و نتوانسته انتظارات تعیین شده را برآورده سازد.

موضوعی که استاندار مازندران به تازگی در دوازدهمین جلسه شورای برنامه ریزی و توسعه استان بدان اشاره داشته و از عملکرد مدیران استانی انتقاد نمود.

سید محمود حسینی پور بیان کرد: «دستگاه‌های اجرایی استان که در تهیه و تدوین و عملیاتی کردن برنامه ششم توسعه مشارکت داشتند باید شناسایی شوند و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان باید راستی آزمایی دستگاه‌های اجرایی را انجام دهد که چند درصد در برنامه توسعه ششم پیشرفت داشتیم و این مهم را در جلسه شورای اداری استان گزارش دهد.

وی تصریح کرد: تا زمانی که برنامه دستگاه‌های اجرایی در اجرای برنامه ششم توسعه سنجش و ارزیابی نشود، نمی‌توانیم در برنامه‌ریزی و ریل گذاری توسعه کشور موفق عمل کنیم و در تهیه و تدوین برنامه هفتم توسعه نیز باید بررسی کنیم که در مازندران چه نیازمندی‌هایی داریم تا در این سند راهبردی و توسعه‌ای مورد توجه قرار گیرد و لحاظ شود».

اینکه در آستانه اجرای برنامه هفتم توسعه در یک استانی هنوز دستگاه های مشارکت کننده برنامه ششم مشخص نیست و هنوز هیچ راستی آزمایی صورت نگرفته خود گویای همه چیز است و ما به ذکر همین مقدار بسنده می کنیم.

این خود نشان دهنده آن است که چندان نباید به اجرای موثر و موفق برنامه هفتم توسعه در استان امیدوار باشیم مگر اینکه اتفاق خاص دیگری رخ دهد.

استاندار مازندران در بخش دیگری از اظهاراتش قدری جزئی تر وارد مووضوع شد و گفت: «بررسی‌ها نشان می‌دهد که دستگاه‌های اجرایی استان برنامه‌ها و سیاست‌های کلی خود را ارایه نکردند و بر اساس سیاست های کلی برنامه ششم توسعه، طرح‌ها و برنامه‌های های خود را عملیاتی و اجرا کردند و اگر ما بر مدار برنامه هفتم توسعه حرکت نکنیم، این امر می‌تواند ضربات جبران ناپذیری به همراه داشته باشد.

وی بیان کرد: در خیلی از حوزه‌ها بی برنامگی دستگاه‌ها کاملا مشهود است و در حالی که تنها استاتی هستیم که بیشترین مصرف و صادرات را در مرکبات داریم، اما برنامه مدونی برای صادرات این محصول نداریم که این امر بیانگر ضعف مدیریتی است».

البته بخش اعظم این مشکلات در مازندران با سایر نقاط کشور مشترک است و تقریبا بیشتر استان ها در سطح مشابهی قرار دارند و در آن ها از اجرای صحیح برنامه ششم توسعه خبری نیست.

انگار هنوز به شکلی جدی و موثر به برنامه های توسعه در کشور نگاه نشده و فاصله وضعیت موجود با اهداف تعیین شده بسیار است.
شاید بد نباشد که در این فرصت نگاهی کوتاه به چرایی برنامه های توسعه داشته باشیم.

با پایان ۸ سال دفاع مقدس در راستای محرومیت زدایی و توسعه همه جانبه کشور روی به برنامه های ۵ ساله توسعه آورد. به این صورت که مقام سیاستگذار، چارچوبی برای برنامه ریزی تعیین می کند و دولت و مجلس مکلف به رعایت آن در طول خدمت خود هستند. چه در تهیه، رسیدگی و تصویب لایحه، چه در قانون برنامه پنجساله توسعه و چه در مفاد سیاست های کلی نظام.

برنامه ای که از سال ۶۸ آغاز شده و تاکنون ادامه دارد. مجلس شورای اسلامی ۵ قانون برنامه توسعه را در همان سال ۶۸ مصوب کرد و این ۵ برنامه تا سال ۹۴ ادامه داشت.

پس از آن شاهد اجرایی شدن برنامه های ششم و هفتم توسعه در کشور هستیم که به علت شدت تحریم ها و فشار همه جانبه دشمنان نتوانستیم به اهداف تعیین شده برسیم البته باید مواردی چون سهل انگاری برخی مسئولان و دولتمردان و ضعف های مدیریتی را به ان اضافه نمود.

مواردی که در اظهارات اخیر استاندار مازندران نیز بوده و به آن ها اشاره شده اما این ها فقط صحبت امروز و فردا نیست بلکه از جمله چالش های اساسی استان و کشور هستند و اگر به زودی اقداماتی عاجل و اساسی برای رفع آن ها اندیشیده نشود بی شک برنامه هفتم توسعه را نیز از دست خواهیم داد.

راه چاره همان است که استاندار مازندران در ادامه اظهاراتش به درستی به ان ها اشاره نمود.  وی با بیان اینکه مدیران دستگاه‌های اجرایی استان باید متناسب با نیازمندی‌های فعلی در کمترین زمان پیشنهادات خود را برای تهیه و تدوین متن پیش نویس برنامه هفتم توسعه به سازمان مدیریت و برنامه ریزی ارایه کنند، آنجا که گفت: «باید ترتیبی اتخاذ شود تا مازندران در ت