ضرورت مشارکت جدی پزشکان در طرح جوانی جمعیت/ فرهنگ سازی برای ازدواج به موقع و فرزند آوری

باران شمال- رقیه عالی: در تقویم کشورمان، هرساله اول شهریور، همزمان با زادروز پزشک نامی ایران «ابوعلی سینا» روز پزشک نامگذاری شده است تا هم خدمات وی به علوم پزشکی کشور و جهان پاس داشته شود و هم بهانه ای برای تجلیل از پزشکان و فعالیت های آنان در این عرصه باشد.

مازندران از جمله استان هایی است که از پزشکان خوب و مجرب در حوزه های مختلف برخوردار است و به ندرت پیش می آید بیماران این استان -مگر در بیماری های خاص- به استان های دیگر مراجعت نمایند.

هر سال که می گذرد بر اهمیت حضور پزشکان کاربلد و متخصص در جوامع افزوده می شود و در دو سه سالی که جهان درگیر ویروس کرونا بود، اهمیت حضور پژشکان و پرستاران به عینه و به وضوح احساس شد.

به نظر می رسد در موضوع پیری جمعیت که کشور ما بدان دچار است نیز ضرورت مشارکت این قشر در رفع آن به شدت احساس می شود. چرا که براساس آمارهای جمعیتی، کشور ما از جمله استان هایی مثل مازندران با سرعت در حال پیر شدن هستند.

آمارهای اعلام شده از مرکز تحقیقات سلامت سالمندان، نشان می دهد نرخ سالمندان کشور در ۵ دهه اخیر دو برابر شده و از ۵ درصد به ۱۰ درصد خواهد رسید.

اگرچه بسیاری دلایل اقتصادی را عامل اصلی کاهش تمایل ایرانی ها به زندگی مشترک و فرزند آوری می دانند اما عدم تمایل خانواده های مرفه به ازدواج و فرزند آوری نشان می دهد این مهم دلایل فرهنگی هم دارد.

در راستای این گزارش ها و پیرو منویات رهبر انقلاب، مساله افزایش سالمندی در کشور مورد توجه قرار گرفت و ستاد ملی جوانی جمعیت نیز تشکیل شد و قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت در سال ۱۴۰۰ به تصویب مجلس و تأیید شورای نگهبان رسید.

درست است که در دهه های گذشته غفلت هایی صورت گرفته و برنامه تنظیم خانواده برای جلوگیری از انفجار جمعیت را که نهایتا باید ظرف ۱۰ سال انجام می شد بیش از ۳۰ سال طول کشید، اما همه اعم از دولت و مردم و قشر پزشکان باید بپذیریم که اکنون کشور در لبه سقوط در پرتگاه ابربحران سالخوردگی جمعیت قرار دارد و اگر نجنبیم این خود تبدیل به یک مساله بزرگ در دهه های آینده خواهد شد.

بنابراین نیاز است پزشکان جامعه ما توجه کنند که این موضوع بحث ملی ما ایرانیان است و انتظار می رود آن ها نیز با سیاست ها و برنامه های مربوطه در زمینه خانواده و جمعیت که به تصویب قانون رسیده است، همکاری نمایند.

آن ها می توانند در ویزیت های خصوصی در محافل علمی و حتی خانوادگی به موضوع فرهنگ سازی برای ازدواج به موقع و فرزند آوری بپردازند و فضا را به سمتی ببرند که خانواده ها برای داشتن حداقل ۳ فرزند تلاش کنند.