اقدامات دولت خوب بوده اما کافی نیست / اقدام حسینی پور برای خرید بالگردهای بیشتر

باران شمال: سرانجام صبح سه شنبه هفتم آذر ماه خبر آمد که آتش سوزی جنگل های تنکابن مهار شد! این آتش سوزی از پنجشنبه هفته قبل در سطح ۴ هکتار از جنگل‌های بخش دوهزار تنکابن شعله ور شده بود.

محمدی مدیرکل مدیریت بحران استانداری مازندران با اعلام این خبر افزود: «با تلاش نیرو‌های امدادی هلال احمر، یگان حفاظت منابع طبیعی، محیط زیست، شورا‌ها و دهیاری ها، هیئت کوهنوردی و نیرو‌های جهادی ساعت حدود ۳ بامداد آتش خاموش شد و لکه‌هایی هم که باقی مانده بود پس از بارش باران از میان رفت. دست کم ۵۰۰ نفر از نیروهای حرفه ای همراه با تجهیزات وارد این نقاط جنگلی دچار آتش سوزی شدند. علت حریق در حال بررسی است و احتمال دخالت نیروی انسانی نیز وجود دارد».

متاسفانه در سال های اخیر، حجم این حریق ها بسیار بوده و دیگر همه به این نوع خبرها عادت کردیم. جنگل های شرق و غرب و میانه و جنوب مازندران می سوزد و هر ساله از حجم عرصهه ای جنگلی ما کاسته می شود.

از اهمیت درختان از هر نوع و جنسش هر چه بگوییم کم است چرا که درختان از مهمترین تولیدکنندگان اکسیژن در سطح زمین هستند و حقیقت محض است اینکه می گویند حیات انسان به حیات جنگل بستگی دارد.

آنچه قلب انسان را به درد می آورد عمدی و مغرضانه بودن بسیاری از این ماجراهاست. اینکه فرد یا افرادی از روی آگاهی و از سر عناد دست به این اقدام می زنند و از مهلکه خارج می شوند.

نتیجه آن شد که وسعت جنگل های مازندران در ۴ دهه اخیر کمتر از نصف و حتی تا یک سوم شده و اگر همین روند خشکسالی ها و آتش سوزی های عمدی و غیرعمدی ادامه یابد به زودی شاهد نابودی بخش های وسیعی از جنگل های مازندران خواهیم بود.

این یک هشدار جدی برای همه دلسوزان و متولیان است و همانطور که کارشناسان مربوطه هشدار داده اند تا دو سه دهه دیگر شاهد کویری به نام مازندران خواهیم بود.

اگر در کنار این حریق های گاه و بیگاه، عمدی و سهوی، مسائلی چون قاچاق چوب و قطع عمدی درختان را هم اضافه کنید دیگر از جنگل های مازندران چی می ماند؟ هیچ!

متاسفانه این، یکی از معضلات ثابت و همیشگی مازندران بوده و هست. در این میان ممکن است شدت و ضعف آن فرق داشته باشد و در سالی کمتر و در سالی بیشتر باشد اما هست و واقعیت دارد.

به ویژه در سال های اخیر با گرمتر شدن کره زمین، شاهد شدت وقوع آن در نقاط مختلف استان بوده ایم تا جایی که تعداد و دامنه این آتش سوزی ها افزایش یافته و تقریبا همه جایی شده است.

در فاجعه ای بزرگ در سال های اخیر، آتش سوزی بخش های وسیعی از مراتع و جنگل های بهشهر، ساری، نوشهر، چالوس، تنکابن، رامسر، کیاسر و… را از بین برده و به شدت زنگ خطر را به صدا در آورده بود.

اما در پس این فاجعه استانی و ملی، و در طول دولت های مختلف، عجیب آن که نه کسی توبیخ و جریمه شد، نه کسی برکنار شد و نه کسی استعفا داد. انگار نه انگار جنگل که لازمه حیات است و دارد نابود می شود.

با روی کار آمدن دولت سیزدهم، موضوع توجه به محیط زیست به ویژه حفظ جنگل ها شدت بیشتری یافت و کارگروه ها و کمیته های مختلفی برای مقابله با جنگل خواری و پدیده های غیرمترقبه شکل گرفت.

حسینی پور نماینده عالی دولت در استان نیز بارها به وجود جنگل های مازندران و اهمیت وجود تقویم پیش بینی و پیشگیری در این حوزه تاکید داشته و معتقد است «جنگل سوزی در دنیا بسیار مهم شده است. ما چقدر آمادگی داریم تا گزارش های هشدار دهنده ای برای بحران جنگل های مازندران به ستاد استان بدهیم ؟ باید قدرت مدیریت بحران مازندران به گونه ای باشد تا نگاه مدیریت بحران کشور به چالش های استان معطوف و قدرت چانه زنی برای ستاد بحران استان ایجاد شود.

حسینی پور از مازندران به عنوان استانی با زمینه وقوع بحران های طبیعی و غیرطبیعی فراوان و فراگیر یاد و تاکید می کند: دستگاه های اجرایی باید گزارش های متناسب و به روز به مدیران بالادستی ارائه دهند تا بتوانند اعتبارات لازم را از کشور برای جلوگیری از بحران دریافت کنند.

وی ایجاد تحول در ستاد مدیریت بحران استان را یک ضرورت می داند و بر این باور است که اگر چه تاکنون در این استان هر آنچه درحوزه پیش بینی و پیشگیری اتفاق افتاده است، خوب بوده اما کافی نیست. از اینرو وی خواستار تجهیز مدیریت بحران استان به فناوری های روز به منظور مدیریت دیجیتالی بحران از یک سو و مدیریت افکار عمومی از سوی دیگر شد.

حسینی پور معتقد است: برای این که بتوانیم فاصله اصل بحران و مدیریت بحران را به حدقل ممکن برسانیم و مدیریت زمان در اختیار ما باشد ، باید به تجهیزات دیجیتالی ارتباطی پیشرفته مجهز شویم ، چون زمان در مدیریت بحران عنصر کلیدی است و در دنیا روی یک دققیه مدیریت بحران فکر می کنند».

نتیجه این تلاش ها و اظهارات استاندار مازندران موجب شد اتفاقاتی مثبت در این حوزه روی دهد. کاهش ۶۰ درصدی حریق طی سال گذشته در جنگل های استان یکی از آن نتایج مثبت است.

کاویان متولی محیط زیست مازندران در گفتگویی درباره اقدامات انجام شده اظهار کرد: «ابتدا بحث مهم پیشگیری را دستور کار قرار دادیم و برنامه کارگاه آموزشی با جوامع محلی را برگزار نمودیم. همچنین اجرای برنامه های کنترلی در مناطق مختلف را در دست اجرا داریم و برآنیم تا با کنترل ورود و خروج به موقع در منطقه و اتخاذ تدابیر جدید، بتوانیم میزان حریق ها را به حداقل برسانیم. می توان با مدیریت درست پیشگیری کرد و با پیشگیری درست، هزینه درمان را کاهش داد.

کاویان از خریداری چند دستگاه کامیون، چند دستگاه پمپ فشار قوی، چند تانکر و یدک کش حمل تانکر، چند دستگاه پهباد گشت و پایش سخن گفت و گفت: این پهبادها می توانند تا شعاع ۱۵ کیلومتر و به مدت ۴۵ دقیقه پرواز نماید و در مدت  ۱۵ تا ۲۰ دقیقه محیط اطراف خود را پایش کنند.

خرید بالگرد برای انجام ماموریت های مختلف از جمله حریق های جنگلی یکی از ایده ها و تدابیر استاندار مازندران برای تسریع مقابله با حوادث است. از اینرو خرید ۳ بالگرد در دست اقدام قرار گرفت و سومین بالگرد امداد و نجات مازندران، اواخر سال ۱۴۰۰ وارد استان شده بود.

پیش از آن نیز دو فروند بالگرد دیگر با پیگیری استاندار وارد مازندران شده بود. بالگرد نخست اواخر دی ماه ۱۴۰۰ پس از ورود به مازندران در پایگاه اورژانس آمل مستقر شد. بالگرد دوم هم ششم بهمن ماه ۱۴۰۰ به مازندران آمد و با دستور استاندار در ساری مستقر شد.

اما گویا حوادث استان فراوان است و نیاز به بالگردهای بعدی نیز هست و حسینی پور سخت پیگیر تحقق آن است که با عملیاتی شدن این مهم، در گزارش های آتی به آن خواهیم پرداخت.

حرف پایانی

علیرغم کاهش آتش سوزی ها در استان، باز هم این حجم آتش سوزی ناگهانی و متوالی در مناطق مختلف استان، طبیعی نیست و نباید گذاشت به همین سادگی، جنگل های استان یکی پس از دیگری طعمه حریق شوند.

مطمئنا این حریق ها هرچند کوچک و کوتاه، موجب از بین رفتن بسیاری از حیوانات و بچه حیوانات می شود و به خزندگان و جوندگان گوناگون آسیب می زند. حتی ممکن است پرندگان و حیوانات در حال فرار امکان فرار در تشخیص مسیر دچار اشتباه شوند و در دام آتش بیفتند.

ما از یک طرف امیدواریم هرچه زودتر مسببین و عاملین این حواشی بد، شناسایی و اعمال قانون شوند و به سزای اعمال خود برسند و از طرف دیگر امیدواریم دیگر شاهد تکرار چنین صحنه ها و خبرهایی نباشیم.

لازمه آن فرهنگ سازی و آگاهی بخشی عمومی است و ضرورت دارد همه دست اندرکاران و فعالان این عرصه به شکلی گسترده دست به کار شوند و با استفاده از ظرفیت های صدا و سیما، رسانه ها و فضای مجازی به این مهم بپردازند.

می توانیم به جای پخش چندین باره مجموعه ها و سریال های تکراری، قدری به مسائل مهم اینچنینی ورود کنیم و به فکر احیای جنگل ها و کره زمین باشیم.

واقعا حیف است با سهل انگاری های عمدی و غیر عمدی حیات را به خطر بیندازیم و نسل های آینده را از تنفس آسان بر سیاره خاکی منظومه شمسی محروم سازیم.

جمله پایانی اینکه، امیدواریم در آینده نزدیک با تصمیمات خردمندانه و حساب شده مسئولان شاهد شکوفایی جنگل های استان و کشور باشیم.