در ارزیابی وضعیت این روزهای پر استرس و حمله ی بی رحمانه ی ویروس کرونا که بی شباهت به ویروس طاعون در …، نیست ؛ و با کمی تعمیق در رویکرد آن و خاستگاه ش در چین ، بلافاصله، فیلم “شیوع” و تولید سال ۲۰۱۱ ، در ذهن متبادر می شود. گرچه در آن زمان ، نمونه ای از فیلم های فراواقعیتی محسوب می شده ولی امروز جزو واقعیت ها قرار گرفته است.

به گزارش اختصاصی باران شمال – با کمی تامل ، در نظریه های ارتباطات، خصوصا در مبحث بازنمایی بودریار ، به این مبحث پرداخته شده است. نظریه بازنمایی بودریار به سه مرحله تقسیم شده است: در مرحله اول، یک نسخه بدلی از واقعیت ترسیم می شود که به واضح قابل تشخیص است.

در مرحله دوم، اگرچه نسخه بدلی ست، اما آنچنان.طبیعی ست که مرز میان واقعیت و بازنموده، نامشخص است.در مرحله سوم و پیشرفته ترین مرحله بازنمایی، بدون هیج تکیه بر واقعیت و اصل زندگی، خود به تولید واقعیت جعلی دست می زند که بهترین مثال آن، واقعیت مجاز ی است. در این مرحله، بازنمایی رسانه در تولید واقعیت از جهان واقعی، پیشی می گیرد. و این همان است که در رویکردهای رسانه ای ایالات متحده آمریکا ، به کرات در بازیهای رایانه ای و فیلم های هالیوودی دیده می شود.

نمونه ی نزدیک به زمان اخیر و قابل لمس در جامعه کنونی جهانی، بحران ویروس کرونا که ابتدا در چین و سپس به ایران و مناطق دیگر ،شیوع پیدا گرده است. این اتفاق، به شکلی بسیار شگفت انگیز، از سناریوی فیلمی تحت عنوان شیوع، که محصول سال ۲۰۱۲ است، رقم خورده است. آنچنانکه، تقریبا تمامی شاخص‌های موجود در فیلم، در حال حاضر به وقوع پیوسته است. و بیماری تخیلی مورد نظر در فیلم ، دقیقا عین شیوع ویروس کرونا در چین است.

فیلم در باره دنیایی ست که ویروس کشنده آنفلوانزا آن را فرا می گیرد و در حال نابودی ست. مردم درمانده اند و به هیچکس اعتماد نمی کنند. زیرا هر لحظه امکان آلوده شدن و مرگ وجود دارد. پزشکان و دانشمندان به دنبال کشف داروی درمان اند اما آنچه بیش از درمان خود ویروس نگران کننده است، وضع روحی و روانی بغرنجی ست که برای مردم بیشتر کشورها، بوجود آمده و آنها را تنها به زنده ماندن راضی می کند و از تمام خواستنی ها و مطالبات روزمره، اجتماع، فرهنگ و سیاست دور می کند. بی تفاوتی و مسخ شدن در برابر ویروس کشنده، یاس و نا امیدی شدیدی را هماره گوشزد می نماید.

در بررسی های متفاوت نظر می رسد فیلم های اکشن و هیجانی آمریکا، اغلب دارای پیوست فرهنگی باشد. و در واقع دیپلماسی رسانه ای او در دوران جنگ سرد است. برای بکارگیری دیپلماسی در چین ی که دارای قدرت اقتصادی بالایی شده و ایرانی که می رفت تا با تکیه بر قد،ت مردم، نظام فرهنگی خود را بر منطقه استیلا بخشد.ضمن توجه و همدلی به دلسردی و نقد هموطنان، بر وضع موجود، ارتقای آگاهی و ایجاد شرایط و مکانیزم لازم برای اجتناب از انتقال ویروس، از،وظایف دولت است که بایستی، هم برای اهمیت سلامت جسم و روان مردم و هم به عنوان حربه های مقاومت، بکار گرفته می شد. ما آنقدر درگیر حواشی می شویم و یا تنها به تعدادی از معضلات تکیه می کنیم که از تا ما و تفکر بر بقیه تمهیدات برای دفاع در جنگ سرد، غافل می شویم.

بودریار معتقد است که:  تروریسم در جامعه‌ای جهانی که مبتنی بر پیش‌فرض نادرست چیرگی خیر بر شر است، اجتناب ناپذیر خواهد بود؛ همان پیش فرضی که از جانب آمریکا تقویت می‌شود.”.هم اوست که هر گاه در حوضه اقتصادی، از رقبای خود و خصوصا در قاره آسیا، کم می آورد، از ابزارهای بیوتروریسم بر علیه آن کشور اقدام می نماید.خصوصا در خاورمیانه، هر زمان و هر کجا که قدرت نظامی جواب نداد، با دیپلماسی فرهنگی راه باز نمود.

به همین خاطر:
 تولید محتوای رسانه، بایستی طوری حرکت نماید که ضمن برخودداری از محتوای صوری بانشاط، محتوایی غنی و گیرا داشته تا ضمن خنثی سازی توطئه ها، مورد اقبال مردم قرار گیرد._مردم نقش اصلی را در این جنگ بیولوژی بازی می کنند . زمانی که مردم هوشیار و متعهد عمل کنند، به این صورت که به موارد اعلام شده از سوی ستاد بحران جامه عمل بپوشانند و سلامت خود را حفظ کنند، جامعه را از آسیب تشویش و بهم ریختگی دور می کنند.

ارگان‌ها دولتی و غیر دولتی از جمله دانشگاه های علوم پزشکی و درمانی و نیز آموزش و پرورش، نهادهای تاثیرگذار در این بحران می باشند. لذا همراهی ما در این برهه از زمان، همانند جنگ تحمیلی، سرنوشت ساز خواهد بود. در این جبهه، زن و مرد،کوچک و بزرگ سنگری به وسعت تمام ایران خواهند داشت.باهم قوی باشیم. با هم متحد باشیم

سیده معصومه علوی
دکترای تخصصی مدیریت آموزشی