اختصاصی باران شمال به قلم کوثر ولیزاده – روستا بر اساس هویت تاریخی خود باید بر مدار تولید بگردد، اقتصاد روستا تولید محور است و گردشگری می تواند فرصت مضاعف در زمینه رونق تولید در روستا باشد.اینکه بخواهیم فقط با توسعه گردشگری روستایی، مهاجرت معکوس را به روستاها داشته باشیم اشتباه استراتژیک است.
بسیاری از روستاییانی که به دلیل کمبود امکانات در روستاها به شهر مهاجرت کردند، امروز به زندگی شهری عادت کرده اند و سرپرست خانوار از منظر اجتماعی، توان بازگرداندن خانواده به روستا را ندارد.باید مدل جدیدی برای مهاجرت معکوس به روستا اتفاق افتد تا این مدل بتواند زمان ماندگاری بومیان مهاجر را معکوس کند.
این اتفاق زمانی می افتد که هر فرد بومی بتواند در روستا منبع اقتصادی داشته باشد و این فرصت اقتصادی منجر به ماندگاری فرد در روستا شود.در بخش دودانگه ساری این اتفاق با مدل کاشت گل محمدی و فرصت جشنواره گل محمدی با رویکرد توسعه گردشگری به وجود آمده است.
این رویکرد باعث شده سطح زیر کشت گل محمدی در بخش دودانگه ساری از پنج هکتار به ۲۰۰ هکتار افزایش یابد و در مدت یکی دو سال آینده پیش بینی می شود به ۵۰۰ هکتار برسد.این یک مدل، کارا است و جامعه محلی که گل محمدی می کارد در زمان کاشت، داشت و برداشت در روستا می ماند که زمان مانگاری در روستا را افزایش می دهد.
زمانی که بتوانیم رونق اقتصادی را در روستا افزایش دهیم، بر اساس ظرفیت های آن روستا، اقتصاد را شناسایی کرده و توسعه یابد و بتوانیم تعریف گردشگرانه از اقتصاد بومی داشته باشیم، آن وقت است که می شود در قالب بسته های مختلف سفر، گردشگری با علاقه های خاص را به روستاها کشاند، گردشگرانی که اعتقاد به فرهنگ تولید در روستا داشته و میراث معنوی و مادی روستا را محترم بشمارند؛ در این شکل از گردشگری، روستا هم دچار آسیب های اجتماعی نمی شود و سود برد-برد برای روستاییان و گردشگران است.
این فرصت می تواند آینده روستاهای مازندران را که اکنون به سرعت در معرض مهاجرت بومیان قرار گرفته و تحت تاثیر جوامعی قرار گرفته که قرابت فرهنگی نزدیک ندارند، دگرگون کند.اگر نتوانیم درست تصمیم بگیریم ممکن است در آینده با چالش های فرهنگی و اجتماعی مواجه می شویم، باید با نگاه عالمانه، اقامتگاه های بومگردی را به محل تبادل فرهنگ تبدیل کرد.
روستا فقط به این نیست که با برخورداری از معماری خاص و غذای محلی که به گردشگر می دهد بخواهد ماندگاری را حفظ کند این نوع رویکرد که روستا را فقط به شکل اقامتگاه ببینیم رویکرد نادرستی است که حکم خانه مسافر را تداعی می کند که با روح فرهنگ روستا در تضاد است.
برای عبور از این فضا و رسیدن به گردشگری عالمانه در روستا باید ظرفیت های خاص شناسایی شده و بر اساس آن مدل گردشگری برنامه ریزی شود.بهترین مدل، مدل ترکیبی تولید محور بر پایه کشاورزی و ظرفیت های فرهنگی و میراثی و صنایع دستی با بسته های گردشگری فرهیخته روستایی است که می تواند در کنار هم آینده روستاها را تضمین کند و همه دستگاه ها در این مسیر باید پای کار باشند.
خون پاک سربازان وطن بر زمین نخواهد ماند،روایتی از پرواز سربازان وطن
دیدگاهتان را بنویسید