ساری بهشت متکدیان! / تجارتی بدنام اما پر سود 

باران شمال – مجید ساجدی فر: پس از برچیده شده تقریبی ویروس کرونا، باز هم شاهد رواج تکدی گری به عنوان تجارتی بدنام اما پر سود در چهارراه ها، دور میدان ها و خیابان های شلوغ  شهرهای بزرگ استان مازندران از جمله ساری، قائمشهر، بابل، آمل و بهشهر و… هستیم.

متاسفانه با شدت یافتن فشارهای اقتصادی و معیشتی، اوضاع به حدی وخیم شده که تقریبا هر ۱۰ متر ۲۰ متر، گاهی به فاصله کمتر و بیشتر، افرادی هستند که دست نیاز به سوی رهگذران دراز می کنند!

شوربختانه آن که این قضیه هر سال و هر ماه در حال شدت یافتن است و بر تعداد متکدیان بومی و غیر بومی استان افزوده می شود. در این گزارش می خواهیم به شکلی جداگانه به این آسیب اجتماعی بپردازیم با ما همراه باشید.

ساری بهشت متکدیان! / تجارتی بدنام اما پر سود 

یکی از مسائل تلخ اجتماعی در مازندران، عادی شدن تکدی گری در سطح جامعه است. شاید سابق افراد متکدی در مکان های خاصی آن هم عموما با شرمی خاص از عابران و شهروندان درخواست کمک می کردند و تعدادشان محدود بود.

عموما مردم آن ها را می شناختند و می دانستند که غالبا از سر ناتوانی و برای گذران مخارج زندگی به این کار روی آوردند.

اما امروز گویا برعکس شده، تکدی گری به شکل یک حرفه و تجارت سازمان یافته در آمده و بسیاری از این تکدی گران، منطقه و قلمرو مشخصی دارند که فقط محل قرق خودشان است.

این پدیده به دلیل مسائل اقتصادی در سطح کشور رایج است و مازندران از این قاعده مستثنی نیست. به شکلی که امروزه می بینیم تقریبا در همه شهرهای مازندران به ویژه شهرهای بزرگی چون ساری، بابل، قائمشهر، بسیاری از زنان و مردان و دختران و پسران نوجوان و جوان برای تکدی گری در خیابان ها، اماکن شلوغ، تقاطع های اصلی و فرعی شهرها حضور می‌یابند.

چیزی که مشهود است افزایش تعداد متکدیان و عادی شدن این پدیده در ماه های اخیر است که نمایی از بحران در ساختار جامعه را نشان می‌دهد و گویای این حقیقت است که وضعیت معیشت و درآمد جامعه مطلوب نیست.

یکی از علل افزایش متکدیان، کمک مردم از سر دلسوزی است اما بسیاری از این متکدیان (غالبا زنان و کودکان)، سازمان یافته هستند و مورد سو استفاده افراد سودجو قرار می گیرند.

باندهای تبهکار با سوء استفاده از احساسات مردم و با شگردهای مختلف، ضمن کاسبی راحت برای خود، باعث در حاشیه قرار گرفتن نیازمندان واقعی می شوند.

امروز در شهرهای بزرگ مازندران کمتر چهارراه و یا مسیرهای پر ترددی را شاهد هستیم که متکدی در آن حضور نداشته باشد و این موضوع  سبب زشت شدن معابر و تبعات اجتماعی خاص بر جامعه است.

مسلما قوانینی برای برخورد با متکدیان وجود دارد و متاسفانه تا به حال اقدامات مناسب و درخور برای جمع آوری و ساماندهی آنها انجام نشده است و ۱۱ دستگاه و اداره کل که هر یک وظایفی برای بهبود و ساماندهی این وضعیت دارند، نسبت به این قضیه کم توجه اند.

طبق بند ۵ ماده ۵۵ قانون شهرداری ها، جمع آوری و ساماندهی متکدیان، وظیفه شهرداری است و انتظار می رود شهرداری های مازندران با همکاری سایر دستگاه های متولی، چنین معضلی را جدی بگیرند.

می توان با توجه به امکانات گسترده شهرداری ها، اقدامات اساسی و بزرگی در ایجاد اشتغال و ساماندهی متکدیان و کودکان کار و خیابانی انجام داد.

می توان از ظرفیت موسسات خیریه برای حمایت از مستمندان و ایجاد کمیته مخصوص جمع آوری متکدیان اقدام کرد و واحد ویژه ای جهت ساماندهی متکدیان و رفع مشکل دست فروشی تشکیل داد و شعبه ویژه ای نیز در دادگستری برای رسیدگی به این مشکلات مشخص نمود.

نیاز هست برای مقابله با این پدیده فرهنگ سازی شود و رسانه ملی و دیگر رسانه ها که وظیفه اصلی آن آگاه سازی مردم و فرهنگ سازی می باشدبه طور جد در این موضوع وارد عمل شوند.

اگرچه آمارهای دقیق و مقایسه ای رسمی و دقیقی، مربوط به متکدیان شهرهای مازندران وجود ندارد اما مشاهدات حکایت از روند افزایشی آن ها در یکی دو سال اخیر دارد.

مطمئنا این روند افزایشی زنگ خطری بزرگ برای جامعه است و می طلبد کلیه ارگان های مسئول در این زمینه به مسئولیت خود عمل کرده و با راهکارهای قانونی و مدبرانه از گسترش آن جلوگیری کنند.

امیدواریم به زودی نشست هایی تخصص با حضور همه دستگاه های متولی در شهرهای بزرگ مازندران از جمله ساری که پایتخت گردشگری کشورهای عضو اکو بوده، برگزار شود و این معضل یکبار برای همیشه به طور جدی با اتخاذ راهکارهای مناسب و تشکیل کمیته های کارآمد، مرتفع گردد.