نساجی در سراشیبی سقوط! / امید شهر خسته؛ هر سال دریغ از پارسال  

باران شمال: نساجی یکی از تیم های ریشه دار کشورمان است که در سال ۱۳۳۸ در قائمشهر مازندران پایه گذاری شد.

قدمت این تیم از باشگاه های بزرگی چون استقلال (۱۳۵۷ پس از انحلال تاج، تیم جدید استقلال تشکیل شد و به گفته بسیاری از پیشکسوتان این باشگاه، تاج کلا برای همیشه منحل شد و استقلال تیم جدیدی بود که ارتباطی با تاج نداشته و صرف اینکه چند بازیکن تاج پس از انحلال به استقلال نقل مکان یافتند، نمی توان آن تیم را همان تاج نامید) و پرسپولیس (۱۳۴۲ تشکیل شد که پس از پیروزی انقلاب در مقطعی نام این تیم در محافل رسمی به پیروزی تغییر یافت اما هواداران این تیم همواره آن را به پرسپولیس می شناختند و نتیجه آن شد که در دهه ۹۰ مجددا این تیم به پرسپولیس تغییر نام یافت تا اینکه در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۰ در ثبت شرکت‌ها نام این تیم رسما به اسم پرسپولیس به ثبت رسیده است).

نگارنده پرسپولیسی است و می خواهد قدمت پرسپولیس بیشتر از استقلال باشد، همینه که هست! هر کسی خوشش نمی آید جمع کند و برود! والا

بگذریم… استعفای سید مهدی رحمتی سرمربی فصل جاری نساجی باعث شد تا مجددا به حواشی نساجی که گویا پایانی ندارد، بپردازیم.

رحمتی پس از شکست مقابل ذوب آهن اصفهان، رسما از مسئولیت هدایت این تیم کناره‌گیری کرد. او در ۱۳ مسابقه رسمی سرمربی نساجی بود که نتایج فوق العاده ضعیفی کسب کرد و با ثبت ۸ شکست، ۲ برد و ۳ تساوی و کسب رتبه پانزدهم جدول ۱۶ تیمی لیگ برتر کشورمان از سمت خود استعفا داد.

رحمتی که به نظر می رسید یکی از مربیان جوان و خوش فکر لیگ ایران باشد و نتوانست داشته های خود را در زمین پیاده کند و نتایج مناسبی نه در لیگ ایران و نه در لیگ آسیا با این تیم کسب کند.

نهم خرداد امسال (۵ ماه قبل) بود که حدادیان مالک این باشگاه، با «کارلوس انرخوز هرناندس» سرمربی نساجی که جایگزین حمید مطهری شده بود، تسویه حساب کرد.

مطهری هم پس از کسب نتایج ضعیف از هدایت این باشگاه کنار گذاشته شده بود. پیش از مطهری هم به ترتیب اسماعیلی، الهامی، جلالی، فاضلی، فکری، مهاجری، جلالی و نکونام مربیان نساجی در لیگ برتر بودند.

این تیم پس از صعود به لیگ برتر تاکنون ۱۱ سرمربی داشته که بیشتر آن ها در هدایت این تیم ناکام بودند.

این تیم در فصل ۹۶-۹۷ با هدایت جواد نکونام پس از سال ها انتظار به لیگ برتر ایران صعود کرد و در سه فصل نخست حضور در لیگ برتر، روند متعادلی داشت و جزو تیم های میانی جدول بود.

تا اینکه ساکت الهامی در جام حذفی فوتبال ایران ۰۱–۱۴۰۰ توانست با شکست تیم‌های آرمان گهر سیرجان، گل‌گهر سیرجان، استقلال تهران، مس کرمان و آلومینیوم اراک برای نخستین بار به عنوان قهرمانی جام حذفی ایران برسد و به لیگ قهرمانان آسیا صعود کند.

قهرمانی جام حذفی کشور و حضور نساجی به عنوان یکی از باشگاه های ایرانی در جام باشگاه های قاره کهن، افتخاری است که با حضور تیم های بزرگ و متمول کشور، شاید تا سالیان دراز، دیگر تکرار نشود.

بنابراین انتظار می رفت مسئولان این باشگاه و مجموعه استان مازندران چه دولت و چه بخش خصوصی برای موفقیت این تیم سنگ تمام بگذارند اما نتایج ضعیف این تیم در آسیا و حذف زودهنگام همچنین نتایج ضعیف در لیگ برتر و کسب رتبه ۱۵، همه هواداران و مشتاقان این تیم را فعلا نا امید کرده است.

دردا و دریغ برای نساجی که فرصت کم نظیر بازی در لیگ قهرمانان آسیا را که به سختی و برای نخستین بار بدست آورده بود، اینگونه آسان و بی هیچ جذابیتی از دست داد.

البته هواداران نیز انتظار صعود به مراحل بالاتر را از نساجی نداشتند اما شروع خوب این تیم در آسیا نشان داد که خواستن توانستن است و ببرهای مازندران می توانند در قاره کهن نیز شگفتی خلق کنند و نام شان در آسیا هم ورد زبان ها باشد.

اکنون مساله اصلی نساجی، جایگاه خطرناک این باشگاه در جدول لیگ کشور و احتمال بالای سقوط این تیم است که اگر این روند تکرار شود و راه علاجی برای آن اتخاذ نگردد، به احتمال بسیار نماینده مازندران یکی از دو تیم سقوط کننده خواهد بود.

علیرغم اینکه مازنی ها از استمرار حضور نساجی در لیگ برتر کشور بسیار خوشحال اند و انصافا هم در این مدت هیچگاه دست از حمایت این باشگاه برنداشتند و در سرما و گرما، و دور و نزدیک همواره همراه و یاور نساجی بودند، اما گویا وضعیت این فصل نساجی وخیم تر از فصل های گذشته است و این موضوع نساج ها را بیش از هر حواشی دیگر این تیم آزار می دهد.

تیمی که گویا اسیر حاشیه ها شده و هنوز از یکی خلاص نشده به دام دیگری می افتد و گاها همزمان با چند حاشیه دست و پنجه نرم می کند.

هرچه باشد نساجی نماینده مازندران است و انرژی بسیاری از استان می برد، خواه ناخواه برای بقای نساجی در لیگ برتر، مسئولان استانی ناچارند گاه و بیگاه با اعطای اعتبارات بزرگ و کوچک از این تیم حمایت کنند.

اعتباراتی که می تواند در بخش های دیگر بکارگیری شود و گره هایی از مردم بینوا باز کند. درد اینجاست که چرا این تیم، علیرغم این حمایت ها، نتایج دلخواه را کسب نمی کند و حتی در بیشتر مواقع بر غصه های مردم مازندران می افزاید!

از مهم ترین این حواشی می توان به سال ها درگیر بودن با وضعیت نامناسب چمن ورزشگاه شهید وطنی اشاره کرد که خوشبختانه در فصل گذشته این مساله با ورود شخص رئیس جمهور و همت استاندار مازندران مرتفع شده اما حواشی مدیریتی این باشگاه کماکان باقی است.

در دو فصل اخیر، نه بکارگیری حمید مطهری مربی جوان و خوشفکر پرسپولیس که تجربه قهرمانی کشور و نائب قهرمانی آسیا را در کارنامه داشت، به کار نساجی آمد، نه بکارگیری سید مهدی رحمتی مربی جسور و آینده دار استقلال و نه حتی بکارگیری هرناندس اسپانیایی!

شوک های مثبتی که هر کدام کوتاه مدت برای نساجی مفید واقع شدند و در ادامه، کسب نتایج ضعیف موجب برکناری یا استعفای آن ها شد.

به نظر می رسد نساجی نیاز به یک جراحی مدیریتی دارد که هیجانی تازه و تفکری نو را بر تیم حاکم کند. بنابراین نیاز است مدیریت استان به داد این باشگاه برسد و در نشست هایی تخصصی با متولیان نساجی به بررسی همه جوانب و نقاط قوت و ضعف بپردازد.

چاره رسیدن به تصمیماتی عاقلانه و عالمانه، برای رفع مسائل این باشگاه همین است. در غیر این صورت این تیم همچنان از امور ساده ای چون وضعیت نابسامان سرویس های بهداشتی و… رنج خواهد برد.

این تیم بیش از هر زمان دیگری نیاز به آرامش و ثبات دارد و نیاز است از حواشی و وقایع گذشته درس گرفته شود تا نساجی که عنوان قهرمانی جام حذفی وسابقه بازی در لیگ قهرمانان آسیا را در کارنامه دارد بر اثر حواشی کم ارزش و کوچک، و عدم برخورداری از امکانات کافی از اراده و انگیزه تهی نشود و خدای ناکرده در مسیر سقوط نیفتد.

انتظار می رود مسئولان این باشگاه و مسئولان استانی همچنان به تلاش و رایزنی های خود جهت بهبود وضعیت نساجی ادامه دهند و با همدلی و همراهی مضاعف، موانع این باشگاه مردمی را مرتفع سازند.