اختصاصی باران شمال/ یادداشتی از سیده سماء حسینی
سحر امامی، خبرنگار متعهد، نامی است که این روزها در صدر گفتوگوها و شبکههای اجتماعی دیده میشود؛ نه برای جنجال یا تیترسازی، بلکه بهدلیل ماندن، ایستادن و حرفهایگری در میانه آوار. امامی با رفتارش نشان داد که وفاداری به حقیقت و مردم، مقدم بر هر مرزبندی نهادی است.
حمله به ساختمان صدا و سیما، بهعنوان یک نهاد ملی، نهتنها امنیت رسانهای بلکه اعتماد عمومی را نشانه گرفت، چهرههایی چون سحر امامی با ماندن در صحنه و روایت واقعیت، وزنهای مهم در ترازوی سلامت رسانهای کشور شدند. او نه بهخاطر ساختار، بلکه بهخاطر مردم ماند. این رفتار نهتنها شجاعانه، که مسئولانه و حرفهای است.
سحر امامی، با ایستادگیاش در لحظه بحران، از حقیقت دفاع کرد. و این همان چیزی است که خبرنگاری را از شغل به رسالت تبدیل میکند.
آنچه رخ داد، یعنی حمله تروریستی رژیم صهیونیستی به یک نهاد رسانهای رسمی، اقدامی است بهشدت محکوم و غیرقابل توجیه.
این اقدام ناجوانمردانه، نقض آشکار قوانین بینالمللی و تجاوز به حق حاکمیت رسانهای ملت ایران است.
جامعه جهانی باید در برابر چنین اقدامات تجاوزکارانه سکوت نکند و عاملان آن را پاسخگو بداند.
دیدگاهتان را بنویسید