دورهمی پس از چهل سال/ اسلامی: دبیرستان بهترین دوره زندگی دانش آموزان است+ تصاویر

باران شمال– مجید ساجدی فر: حضور مجدد دانش آموزان دهه شصتی دبیرستان شهدای ۲۹ آبان ساری و دورهمی و گردهمایی آن ها پس از چهل سال در همان مدرسه، بهانه ای شد تا به این گزارش بپردازیم.

حال و هوای درس و مدرسه با همه خاطرات تلخ و شیرین و اتفاقات ریز و درشتش، آنقدر جذاب و هیجان انگیز است که دل همه دانش آموزان در بزرگسالی برای آن روزها و آن سال ها تنگ می‌شود.

عموما یکی از آرزوهای بزرگسالان این است یک بار دیگر با همان دانش آموزان و معلمان در همان حال و هوا، سر کلاس‌های درس بنشینند و خاطرات فراموش نشدنی آن روزها را که حالا همه شان شیرین و عبرت آموز اند، مرور کنند.

مخصوصاً اگر آن دوران، مقطع دبیرستان باشد. سال هایی که انصافا یکی از بهترین دوره های زندگی هر دانش آموز محسوب می شود چرا که در کنار فضای درس و کتاب، هم بلوغ و نوجوانی را تجربه می‌کنند، هم روابط اجتماعی و شیوه های زیستن را آموزند و هم دوستی های چند نفره و جمع های ماندگار را تشکیل می دهند.

اخیراً در مدرسه شهدای ۲۹ آبان ساری به همت “اسلامی” مدیر این دبیرستان اتفاقی رخ داد که شاید در فضای استان مازندران کم نظیر بوده و کمتر اتفاق افتاده است.

پس از حدود ۷ ماه تلاش، حدود ۵۰ نفر از دانش آموزان اوایل دهه ۶۰ به اتفاق مدیران و معلمانشان، پس از ۴۰ سال مجدداً در سر همان کلاس‌ها حضور یافته‌اند و تجدید خاطره کردند.

دبیرستان شهدای ۲۹ آبان ساری که در عصر پهلوی دانش سرا بوده، ساختمان و بنای قدیمی آن پس از انقلاب تخریب و مجددا احداث گردید و از همان زمان یکی از دبیرستان های خوب استان بوده است.

ادامه این گزارش را از زبان متولیان امر، معلمان و دانش آموزان آن دوره می خوانیم تا بهتر حال و هوای آن ها را لمس کنیم.

اسلام اسلامی مدیر فعلی دبیرستان شهدای ۲۹ آبان درباره این ایده جالب و بجا اظهار کرد: این کار با حضور حدود ۵۰ نفر از دانش‌آموزان دهه ۶۰ (بین سال‌های ۶۰ تا ۶۴) به اتفاق مدیران و معلمانشان به همان سبک و سیاق قدیم برگزار شد. ابتدا صف های دانش آموزی شکل گرفت و پس از تلاوت قرآن کریم و سرود جمهوری اسلامی، ناظم و مدیر مدرسه برای دانش آموزان صحبت کردند و سپس کلاس های درس با همان سبک و سیاق سابق به صورت زنگ های اول، دوم و سوم با حضور معلمان برگزار شد.

وی افزود: در این زنگ ها معلمان و دانش آموزان که حالا هر کدام بالای ۵۰ سال سن داشتند به بیان خاطرات و نقطه نظرات خود، پرداختند و بسیاری از آن ها دوره دبیرستان را بهترین دوره زندگی خود برشمردند که دوستی های عمیق آن سال ها همچنان پا برجاست.

اسلامی درباره تاثیر این اقدام بر روی دانش آموزان فعلی این دبیرستان، تصریح کرد: ما تصاویر و کلیپ های تهیه شده از این برنامه را برای دانش آموزان فعلی این دبیرستان به نمایش می گذاریم و قطعا دیدن این شور و حال، درس بزرگی برای آن ها خواهد داشت تا هم تلاش خود را برای ادامه تحصیل و دستیابی به اهداف مدنظر، مضاعف سازند و هم قدردان همه زحمتکشان عرصه تعلیم و تربیت باشند.

ابراهیم ثمری مدیر مدرسه شهدای ۲۹ آبان ساری در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ نیز در گفتگو با کرانه شمال، اظهار کرد: از سال ۵۹ در حالی که فقط ۳۰ سال سن داشتم به عنوان مدیر این دبیرستان انتخاب شدم  که در آن زمان مسئولیت سنگینی بود. چرا که این مدرسه جدید التاسیس بود و حدود ۵۰۰ دانش آموز در چهار پایه اول دوم، سوم و چهارم دبیرستان تحصیل می کردند. شرایط دشواری بود، اوایل پیروزی انقلاب بود، هنوز حاکمیت کشور تثبیت نشده بود و جنگ هم شروع شده بود. از طرفی بسیاری از دانش آموزان از روستاهای اطراف و مناطق دو دانگه و چهاردانگه آمده بودند.

وی افزود: حکایت ما حکایت عشق بود نه حقوق و پاداش و عناوین. خودم بچه کارگر و از قشر ضعیف جامعه بودم چون در سختی بزرگ شدم واقعاً دلم برای تک تک دانش آموزانم می‌سوخت. از طرفی این مدرسه وسط دو سه محله بدنام شهر در آن زمان واقع شده بود و نگه داشتن بچه‌ها واقعاً دشوار بود. نمی خواهم از خودم تعریف کنم اما زحمات زیادی کشیدم تا در سال‌های بعد این مدرسه به عنوان مدرسه نمونه استان انتخاب شد و بنده هم به عنوان مدیر نمونه استان معرفی و تجلیل شدم.

ثمری تصریح کرد: خوب به خاطر دارم که درصد قبولی این مدرسه در آن سال‌ها بسیار بالا بود و من سعی می کردم همه چیز را برای دانش آموزان این مدرسه از دفتر و کتاب و خودکار گرفته تا تغذیه و بهداشت و سایر نیازها را تهیه کنم تا مبادا دانش آموزی در اثر نبود امکانات از دیوار مدرسه بالا برود و ترک تحصیل کند.

مدیر اسبق دبیرستان شهدای ۲۹ آبان ساری ادامه داد: امروز واقعا احساس غرور و شادی دارم که می بینم هر کدام از این بچه‌ها تشکیل خانواده دادند و در سمت‌های مختلف جامعه با تحصیلات بالا مشغول به خدمت هستند. در پایان جا دارد یاد و نام برخی از دانش‌آموزانم که به جبهه‌های حق علیه باطل رفتند و به مقام بزرگ شهادت نائل آمدند را گرامی بداریم.

بهرامعلی صدقی معاون این دبیرستان از سال‌های ۶۱ تا۶۴ نیز در گفت و گو با کرانه، این حرکت که دانش آموزان پس از ۴۰ سال به کلاس‌های درس بازگشتند را یک جور رستاخیز تحصیلی قلمداد کرد و گفت: من احساس می‌کنم که بچه‌های قدیم درس خوانتر و کوشاتر از بچه های امروز بودند علی رغم اینکه امکانات چندانی هم در اختیار نداشتند. آن سال ها برای معلمان ارزش بسیاری قائل بودند اما بچه‌های این دوره بر رغم امکانات بیشتر، تلاش و کوشش کمتری می کنند و از نظر اخلاقی و رفتاری نیز در فضای دیگری سیر می‌کنند.

ابراهیم عالمی، دانش آموز سال های دهه شصتی این دبیرستان بیان کرد: سال ۶۵ در رشته اقتصاد از این دبیرستان دیپلم گرفتم و پس از آن به موسیقی روی آوردم. در گروه موسیقی شواش فعالیت دارم و تاکنون ۷ کتاب به چاپ رساندم.

وی افزود: دیدار مجدد همکلاس هایم پس از ۴۰ سال که اکنون هر کدام از آنها دکتر، استاد دانشگاه، مهندس، پزشک، معلم، بازاری موفق و غیره شده‌اند، بسیار خوشحال کننده است. هر کدام از ما برای این روز لحظه شماری می کردیم و با اشتیاق از ۷ صبح در مدرسه حضور یافتیم.

مجتبی طبری دیگر دانش آموز این دبیرستان درباره این رویداد اظهار کرد: سال ۱۳۶۳ از اینجا فارغ التحصیل شدم و پس از آن به دانشگاه علامه طباطبایی در رشته مدیریت رفتم و با مدرک دکترای مدیریت، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد قائمشهر شدم و سال ۹۹ سی سال خدمتم تمام شد. امروز حس خیلی خوبی دارم از دیدار مجدد دوستانم و معلمانم و برای تک تک آنها آرزوی سلامتی دارم.

وی با اشاره به تفاوت های نسل قدیم و جدید مدارس افزود: بچه‌های امروزی به خاطر دسترسی بیشتر به رسانه‌های اجتماعی از ضریب هوشی بالاتری برخوردارند و معلمان باید اطلاعات بیشتری در اختیار داشته باشند و نحوه تعلیم و تربیت آنها نیز متفاوت است.

به گزارش کرانه، خاطره گویی با حضور معلمان،  پذیرایی، بازی و شوخی هنگام زنگ تفریح در حیاط، و تجلیل و تقدیر از دانش آموزان و معلمان، بخش پایانی این رویداد ماندگار بود.